اندرزهایی کوتاه به اهل ایمان

بر خود لازم می دانم که اندرزهای کوتاهی را به مسلمانان یادآوری نمایم : چنانچه شما اهل ایمان نسبت به دین خود وفادار باقی بمانید و برای رسانیدن پیام رسالتش تلاش کنید و با عمل و تلاش و کوشش خود ، جایگاه حقیقی خود را نزد خداوند و پیامبر و مردم باز یابید حیات و ممات و ماندن و رفتن عده‌ای آدم کج اندیش و فرصت طلب از چه ارزش و اعتباری برخوردار خواهد بود؟

مسئولیت و دین شما در ارتباط با افراد «دانش و تربیت است و از شرّ جاهلان ملبّس به اسلام و آن‌های که اوامر خداوند را زیر پا می نهند بر حذر باشید و مطمئن باشید که باران رحمت و نصرت خداوند هیچگاه بر زندگی آدم‌های که با دین خود در پی کسب مطاع دنیوی هستند باریدن نخواهد گرفت و مسئولیت شما در برابر جامعه حفظ اخوت و وحدت است که چنین واژه های در دنیا آز و طمع اقتصادی و استبداد سیاسی که بر اساس ستم طبقاتی و ارباب و رعیّتی استوار است غریب و بیگانه اند.

از نفوذ بازماندگان دوران‌های گذشته در صفوف خویش جلوگیری کنید و از آدم‌های که از همان زمان گسترش سایه‌ی سیاه بردگی در زمین ذلّت و خواری را برای خود برگزیدند و از آنهای که از همان سپیده دم طلوع نور اسلام همچون خفاش به تاریکی‌ها خزیده اند دوری کنید خفّاش‌هایی‌ که متأسفانه گمان می کنند که تنها آن‌ها راه حق و صواب را در پیش گرفته اند.

و مسئولیت شما به هنگام دستیابی به حکومت اجرای «عدالت »است و راه رسیدن به عدالت تنها از طریق اجرای شریعت خداوند ممکن خواهد بود و بس…

انسانی که از اجرای اوامر و شریعت خداوند در نفس خود و در میان خانواده و خویشاوندان شانه خالی می نماید، نمی تواند آن را در میان مردم به اجرا بگذارد .و هر گاه چنین ادّعای مطرح می نماید  همه او را دروغگو و دغل باز خواهند خواند .از نفوذ این ناهنجاری و انحراف در صفوف خود پرهیز کنید .انحراف و خودکامگی آنچنانی که هر گاه بخواهد علمای راستین و مجاهدین دین را مطرود و منزوی می‌گرداند و آدم‌های خود باخته و تارک الجهاد (البته منظور از جهاد فقط قتال نیست ، بلکه آنچه ما امروزه بیشتر از همه به آن نیازمندیم ، جهاد فکری و اندیشه‌ای و مجاهده با نفس و جهاد اکبر می باشد) را پیرامون خویش گرد می آورد و در عین حال نیز ،می تواند ادّعای پیاده کردن شریعت خداوند را داشته باشد.

اشخاص را به بوته‌ی فراموشی بسپارید و از افتادن در دام قهرمان سازی و شخص پرستی بپرهیزید و در پرتو نور اسلام همه‌ی همّ  و غم تان رسانیدن دعوت و پیام رسالتتان باشد. ( که آن هم چیزی نیست جز ، عدالت سیاسی و اجتماعی ، آزادی ، برابری و برادری در پرتو جهان‌بینی اسلامی و نور ایمان)

آنهای که در صددند حقایق بزرگ اسلامی را بازیچه قرار دهند اهداف بی پایان را دنبال می کنند .بار دیگر به شما یاد آور می شوم که: اسلام به همّت‌های عالی و احساس مسئولیّت‌های بزرگ نیازمند است واز آن‌های که حرارت ایمانشان فروکش کرده و در مقابل دین خود که بنیانش بر همجواری با اهل حق و دوری از اهل باطل استوار است هیچ احساس مسئولیتی نمی کنند، بر حذر باشید.

آن‌های که دغدغه وضعیت مسلمانان را در سر می پرورانند و نسبت به آن بی تفاوت نیستند ،به این نتیجه رسیده‌اند که سرکوب خودخواهی و غرور در میان دعوتگران امری است ضروری که باید در صدر همه ی امور قرار گیرد غروری که آنان را از رضایت پروردگار و مصاحبت اندیشمندان دور می گرداند. متأسفانه فقر فرهنگی پاره‌ای از جوامع مسلمانان، به وضعیت انفجار رسیده است. 

تعریف می‌کنند که یکی از هواداران مشایخ سودان به طرف قطاری که مرادش با آن عازم مسافرت بود شتافت و واگن وی را غرق در بوسه‌های خود کرد .

یکی از شعرا در مورد شخصیّت محبوبش گفته است:«دشمنان شخصیّت تو باندی جهنّمی هستند»

شخصیبت پرستی و قهرمان سازی و اغفال عوام النّاس ،جاهلیّت کور کورانه‌ای است که فرسنگ‌ها با روح تعالیم اسلام فاصله دارد. تئوری «چشمانت را ببند و به فرامین من گردن بنه» هیچگاه مورد تأیید دینی که این گونه پیامبرش را مورد خطاب قرار می دهد نبوده است:

« قُلْ هَـذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِیرَهٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ »   یوسف «۱۰۸»

« بگو : این راه من است ، که من مردمان را با آگاهی و بینش به سوی خدا می خوانم و پیروان من هم چنین می باشند، و خداوند را منزّه از انباز و نقص می دانم و من از زمره‌ی مشرکان نمی باشم و کسی و چیزی را شریک خدا نمی انگارم.»

بیایید با قوّت و صلابت و همسو با یکدیگر از ساحت مقدس دین پاسداری نماییم .اشباع امیال خود محورانه و خود پرستانه در یک طرف خود کامگی می آفریند و سرکوب گرایشات و علایق ذاتی در طرف دیگر فرومایگی می آفریند و این وضع با میدانی که در آن با نام پروردگار بانگ‌هایی بلند می شود و کوششی برای اسلام واجب می گردد بسیار فاصله دارد .

 منبع : محمد غزالی     « فساد سیاسی در جوامع عربی و اسلامی » ترجمه : عبدالعزیز سلیمی  « نشر احسان »