خبرنگار شجاعی که اسرائیل را به هراس انداخت
نویسنده: د. أحمد الطیبی
برگردان: واحد ترجمه‌ی فروغ اندیشه
از همان لحظهٔ آغاز تجاوز اسرائیل به غزه، آشکار شد که نبرد تنها در میدان زمین نیست، بلکه نبردی است بر سر آگاهی، روایت، و خودِ حقیقت. اشغالگر به قصف، گرسنه‌داشتن و ویرانگری بسنده نکرد، بلکه با همهٔ ابزارهایی که در اختیار داشت کوشید تصویر را مخدوش کند و از عبور کلمهٔ صادق به جهان جلوگیری نماید.
درهای نوار غزه را به روی رسانه‌های جهانی بستند و محاصره‌ای دوگانه تحمیل کردند: محاصرهٔ انسان و محاصرهٔ اطلاعات. خبرنگاران خارجی از ورود منع شدند و خبرنگاران محلی زیر بمباران مداوم زندگی می‌کنند، بی‌هیچ حمایت و ضمانتی، بلکه عمداً هدف قرار می‌گیرند.
خبرنگاران فلسطینی در غزه ثابت کردند که سربازان خط مقدم در نبردِ آشکار ساختن حقیقت‌اند. آنان با صدا، تصویر و کلمه، جنایات را ثبت می‌کنند؛ در برابر دستگاه جنگی‌ای که هم قدرت آتش و هم قدرت فریب را در اختیار دارد.
اما اشغالگر به خطر این سربازان بی‌سلاح واقف است، و از این‌رو آنان را در تیررس آتش می‌گذارد و جنایاتش علیه آنان را با دروغ‌های بی‌ارزش و اتهام‌های آماده توجیه می‌کند.
امروز، اشغالگر جنایت تازه‌ای بر کارنامهٔ سیاه خود افزود و خبرنگار مشهور الجزیره، انس الشریف، را که الگویی از حرفه‌ای‌گری و شجاعت بود، ترور کرد.
انس جز دوربین، سلاحی به دست نداشت و جز با کلمهٔ حق نمی‌جنگید، اما در منطق اشغالگر خطری بود که باید خاموش می‌شد. چرا؟ چون آنان خبرنگاران را هنگامی ترور می‌کنند که از ترور حقیقتی که در دست دارند، عاجز می‌شوند. او را در گذشته بازداشت کردند، سپس آزاد ساختند، و بعد تهدیدش کردند که اگر سکوت نکند، ترورش خواهند کرد؛ و همین شد.
این ترور نه رویدادی فردی و نه خطایی اتفاقی است، بلکه بخشی از سیاستی ثابت است. بر اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، از اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز، صدها خبرنگار و فعال رسانه‌ای در غزه کشته شده‌اند؛ و «خبرنگاران بدون مرز» و «کمیتهٔ حمایت از خبرنگاران» این را مرگبارترین هدف‌گیری خبرنگاران در تاریخ درگیری‌های معاصر دانسته‌اند.
این آمار هولناک نیتی آشکار را نشان می‌دهد: خاموش کردن شاهدان جنایت، جلوگیری از ثبت آن، و ترساندن هر کسی که بخواهد حقیقت را منتقل کند.
آنچه امروز در غزه جریان دارد، آزمونی آشکار برای جامعهٔ جهانی است: آیا جهان دست روی دست خواهد گذاشت در برابر جنایتی مرکب که هم شامل کشتار غیرنظامیان است و هم کشتار کسانی که می‌خواهند رنجشان را ثبت کنند؟ آیا خواهد پذیرفت که حفاظت از خبرنگاران، از متون حقوق بین‌الملل، به شعاری پوچ و بی‌اثر تبدیل شود؟
به صراحت می‌گویم: این جنایات نباید بی‌حساب بماند. ترور انس الشریف و همهٔ همکاران شهیدش، ترور حق هر انسان برای دانستن و ترور مادهٔ خامی است که بر پایهٔ آن عدالت بنا می‌شود.
ما خواستار تحقیقی بین‌المللی، مستقل و شفاف در هر مورد از قتل خبرنگاران در غزه و مجازات هر کسی هستیم که فرمان داده، اجرا کرده یا توجیه‌گر این جنایات بوده است. همچنین از سازمان ملل و نهادهای رسانه‌ای جهانی می‌خواهیم که مسئولیت خود را در حفاظت از خبرنگاران نه تنها با بیانیه‌ها، بلکه با فشار واقعی و پیگیری جدی ایفا کنند.
اشغالگر شاید گمان کند که با کشتن خبرنگاران پروندهٔ حقیقت را می‌بندد، اما در اشتباه است. حقیقت کشته نمی‌شود، بلکه بیشتر گسترش می‌یابد؛ زیرا خون شهیدان خبرنگار، فصلی تازه از روایت ملتی را می‌نویسد که حاضر نیست از حافظهٔ تاریخ محو گردد.
انس الشریف رفت، اما کلمات و تصاویرش باقی خواهد ماند؛ گواهی بر این‌که در غزه کسانی هستند که در برابر مرگ می‌ایستند تا به جهان بگویند: ما اینجاییم، و این است حقیقت.
