نهال دشمنی بر کن
پخش کینه و عداوت و نفرت ونفاق در میان مردم و دامن زدن به آتش دشمنی از بزرگترین جنایات بشری و مادر تمام گناهان کبیره است؛ زیرا زشت ترین گناهانی که الله متعال در قرآن کریم و پیامبر«ص» در رهنمود های خویش آن ها را هلاک کننده خوانده و کیفر های سنگینی را برای عاملین شان برشمرده اند در نهایت به دشمنی و عداوت منتهی می شود، به عبارت دیگربعضی از گناهان بدین جهت کبیره توصیف شده اند که حیات اجتماعی را اخلال نموده روابط بین انسان ها را تیره می گرداند؛ سخن چینی، حسادت، غیبت، بدگمانی، دشنام، کبرو طعن و لعن و اهانت به اشخاص و مقدسات و باور های مردم همه از گناهان کبیره اند؛ و این اوصاف نا پسند و زشت جمله یک نتیجه دارند که همان افروختن آتش دشمنی و عداوت در میان انسان ها است. الله متعال در سوره قلم که از جمله سوره های مکی است به عاملین تفرقه و نفاق، بسیار با شدت برخورد می کند و از پیامبر خود به صراحت می خواهد که «از فرومایه ای که بسیار سوگند می خورد و عیب جویی می کند و مانع کار های خیر می شود و سخن چینی می کند و تجاوز پیشه است و کبر می ور زد پیروی مکن»
از آن جای که برچیدن بساط دشمنی و گسترش محبت و همگرایی از عمده ترین رسالت های اسلامی و از اهداف بزرگ تعالیم قرآن کریم است، در کنار نکوهش های شدید دشمنی و عداوت و اسباب آن، الله متعال عبادات را طوری مشروع گردانیده که نیکی و مهر ورزی را همیشه زنده نگه می دارد و محبت و نوع دوستی و همگرایی را در جامعه به یک احساس و عاطفهی ایمانی تبدیل نموده سعادت حقیقی را به ارمغان می آورد. این حقیقت زمانی برای ما روشن می شود که هریک از احکام عبادی مانند نماز، روزه، حج و زکات و انفاق را با آدابش بررسی کنیم و ببینیم که چگونه در قالب عبادت پروردگار، زمینه های پیوند ایمانی میان دلهای مردم فراهم می گردد.
فراموش نباید کرد که هرگاه عبادات ما را از تفرقه اندازی و اذیت مردم باز ندارد، به نعمت ها و بهشت الهی هم نایل نمی گرداند؛ مگر نشینده اید که پیامر«ص» در حدیث که امام مسلم روایت کرده است در رابطه به دو کسی که با هم عداوت و دشمنی دارند فرموده اند عبادات شان مورد پذیررش قرار نمی گیرد تا زمانی که دشمنی را کنار بگزارند.
نکته ی بسیار مهمی که در این باب لازم است بدان تاکید کرد این است که تفرقه اندازی و نفاق در هر سطحی که باشد از گناهان بسیار زشت و نکوهیده است؛ اما این جنایت زمانی به اوج خود می رسد که کسی یا کسانی آگاهانه تلاش کنند که تفرقه را در سطح ملی و مردمی دامن بزنند و با نوکری برای دشمنان بیگانه با دستاویز قرار دادن اختلافات مذهبی، زبانی، سمتی و … اسباب دشمنی و عداوت را در میان فرزندان سرزمین خود دامن بزنند و پیوسته برای ریختن آب بر آسیاب دشمن ایمان و وجدان خویش به معامله بگزارند!
باید آن عده از کسانی که تا هنوز اسلام را نشناخته در زیر چتر مبارک دین چهره های تفرقه انداز خویش را پنهان کرده اند، بدانند که تفرقه افگنی با اصل دین منافات دارد؛ زیرا این کار در قرآن کریم فساد خوانده شده هرگز فساد پیشگی با دین داری جمع شده نمی تواند، ایمانی که مقتضایش صلح و آرامش و نوع دوستی و امنیت و آرامش است، به هیچ صورت عاملی برای نفرت، نفاق، فساد و گسترش دشمنی و عداوت شده نمی تواند، پس اگر کسانی نا آگاهانه تحت نام خدمت به دین و مذهب فریب مسلمان مآبان و نوکران بیگانه را خورده اند و عبادت گفته تحت شعار خدمت به گروه و مذهب دست اعمالی می زنند که قلب مومنان را جریحه دار می سازد، بدانند که اسلام دین است که به هیچ صورت توهین را بر نمی تابد و هرگز دشنام و اهانت در قاموس اهل ایمان وجود ندارد و قرآن کریم مسلمانان را از هر نوع زشت گویی به هرکسی حتی بت های سنگی و چوبی هم منع می کند جای که می فرماید: (وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ) {انعام/108} « ( ای مؤمنان ! ) به معبودها و بتهائی که مشرکان بجز خدا می‌پرستند دشنام ندهید تا آنان ( مبادا خشمگین شوند و ) تجاوزکارانه و جاهلانه الله را دشنام دهند.»
در نهایت باید گفت: هرکسی باهر نام و ابزاری خواسته باشد که آگاهانه در میان انسان ها بصورت عموم و در میان مسلمانان و فرق و مذاهب و اقوام و ملیت های مختلف بصورت خصوص آتش جنگ و دشمنی بر افروزد، هرچند خود را دین دار و پاسدار دین هم بدانند باز هم شیطان های در چهره انسان می باشند؛ زیرا همان کاری را انجام می دهند که ابلیس بر آن سوگند خورده است. بنابراین ما از همه هموطنان عزیز و خواهران گرامی خویش صمیمانه خواهشمندیم تا در قسمت تعاون و همکاری های خویش با انسان ها، گروه ها و جریان های مختلف این نکته را مد نظر داشته باشند تا خدای نخواسته معاون و همکار انسان های شیطان صفت نشوند و در عین حال اسلام به عنوان یک رسالت و خواست ایمانی از ما می طلبد که با هشیاری تمام و با استفاده از تمام امکانات جلو همه کسانی که تحت شعار دین و مذهب بر مسائل اختلافی انگشت گذاشته می خواهند وحدت امت را خدشه دار کنند گرفته و با مردانگی تمام اعلام بدارید که تمام تفرقه افگنان، نفاق پیشگانی هستند که از این پنجره نا مبارک می خواهند به نان و نوایی برسند و شهرتی کسب کنند، پس نگزارید تا این بندگان نان و نام عزت و وحدت ما را فدای مصالح و خواسته های نا میمون و ناچیز خویش سازند.
در اخیر ملت مسلمان ما باید بدانند که راه تفرقه افگنان از راه محمد مصطفی «ص» جداست و این سخن را الله فرموده است: (إِنَّ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِی شَیْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِمَا کَانُوا یَفْعَلُونَ) {انعام/159} « بیگمان کسانی که آئین ( یکتاپرستی راستین ) خود را پراکنده می‌دارند و دسته دسته و گروه گروه می‌شوند تو به هیچ وجه از آنان نیستی و ( حساب تو از آنان جدا و ) سروکارشان با الله متعال است و خدا ایشان را از آنچه می‌کنند باخبر می‌سازد ( و سزای آنان را خواهد داد ) .»
