۳۷۳ روز نسل کشی! (داستان زندگی مردم شمال غزه)
نویسنده: د. حسن محمد القانوع
ترجمه: شفیق صالحی
نیروهای اشغال‌گر تا این لحظه موفق به کوچاندن ساکنان شمال غزه نشدند، اهالی شمال با وجود یک سال تحمل درد و رنج و نبود آب و غذای کافی اکنون بیش از یک هفته است که با نبود اندک‌ترین اسباب معیشت؛ از قبیل خوردنی، نوشیدنی، پوشاک و جای‌خواب، زندگی را سر می‌کنند.
از یک محله به محله‌ای دیگر و ازین کوچه به آن کوچه و از اینجا به آنجا در حال حرکت اند، زیرا توپخانه‌ای ارتش صهیونیستی یک لحظه هم متوقف نیست و بمباران هوایی و دریایی به شدت ادامه دارد.
یک سال است که ما ساکنان شمال غزه سخت‌ترین روزهای زندگی‌مان‌را سپری می‌کنیم، زمین بالین و آسمان لحاف مان‌است و روی خرده ریزه‌های زمین دراز می‌کشیم و اما درین یک هفته فقط در حال جابجایی هستیم و کسی نمی‌تواند کوچک‌ترین وسیله‌ای مورد نیاز را با خود حمل کند، شیر نوزادان تمام شده، نانوایی‌ها تماما تخریب و حریق شده اند و اشغالگران هر موجود متحرکی را هدف قرار می‌دهند.
کمتر کسی می‌تواند برای پختن غذایی که برایش باقی مانده آتش روشن کند، در تاریکی شب هیچ‌کس نمی‌تواند شمعی روشن کند تا اطرافش را ببیند و یا آبی گرم کند تا به جای شیر به نوزادش بدهد.
این کوچ‌های اجباری یعنی مرگ!
خانواده‌ی خودم چندین بار جابجا شدند اما این‌بار متفاوت است، کوچ و کوچ و باز هم کوچ! اطفال گرسنه ناله می‌کنند و زنان روی ریگ‌زارها استراحت می‌کنند و عده‌ای به آرزوی یک مکان مناسب برای حمام و قضای‌حاجت اند، بیشتر مردم روزه‌دار اند و برای افطار حتی آب هم برای‌شان میسر نیست.
واضح است که دشوارترین چیز برای انسان اینست که در طول چندین روز جایی برای قضای‌حاجت، و آبی برای مصرف نیابد.
اما آنچه ما را سخت اندوه‌گین می‌کند اینست که مسلمانانی که ما فکر می‌کردیم برای دفاع و حمایت از ما با هم مسابقه می‌دهند همه در خواب اند.
شاید بگویید من نمی‌توانم!
می‌توانید به نشر یک پست در فضای مجازی بپردازید، می‌توانید دعا کنید، لحظه‌ای مقابل سفارت اشغالگران و حامیان آنان ایستاد شوید، می‌توانید کمک مالی کنید.
همه می‌توانند برادرشان‌را در دین و عقیده و عربیت یاری کنند، حتی (برخی) کشورهای اروپایی توانستند از ما حمایت کنند چرا شما ای عرب‌ها و مسلمانان نمی‌توانید!
محاصره‌‌شدن مان در حال تشدید است، شهدای ما در کوچه و جاده‌ها افتاده اند وسگ‌ها بدن‌شانرا تیکه و پاره می‌کنند، زخمی‌ها نمی‌توانند درمان، آمبولانس و کمک‌های بشردوستانه را دریافت کنند، آمبولانس ها به دلیل عدم سوخت کافی نمی‌توانند حرکت کنند، و ده‌ها شهید بخاطر بمباران جدید زیر آوار گیر مانده اند.
پس کی این امت بیدار می‌شود؟
بدن‌های خسته و معده‌های خالی مان از یهودیان و یاران غربی‌شان و عرب‌های بی‌غیرتی که به دین و عقیده و عربیت خیانت کردند به الله شکایت می‌کنند، چرا کسی نمی‌خواهد چیزی از دست دهد تا ما از آوارگی و محاصره نجات یابیم؟
و اما غزه‌ی با عزت در طول تاریخ شکست‌ناپذیر بوده و به اذن الله این‌بار نیز بزودی پیروز، آزاد و سربلند خواهد شد.
پس شاد باشید.
و درصورت قطع ارتباط برای ما دعا کنید.
